Iedereen is nog verbijsterd over de snelle val van Syrië. Het Westen triomfeert en viert dit als grote overwinning, uit alternatieve media komen wat genuanceerdere berichten, maar niemand weet nog precies wat er in werkelijkheid is gebeurd. Ik heb hier een artikel vertaald, die een genuanceerder beeld van de situatie schetst. [caption id="attachment_62639" align="aligncenter" width="900"] Na de inname van Hama door de jihadisten zijn veel inwoners gevlucht ... (Foto dpd/AP Ghaith Alsayed)[/caption] In een zeer actueel bericht maakt onze Midden-Oostencorrespondente Karin Leukefeld - die niet vanuit haar kantoor in Duitsland schrijft, maar in het Midden-Oosten woont - duidelijk hoe de media de geopolitieke situatie opnieuw eenzijdig beschrijven door belangrijke feiten te verdoezelen en de schuld in de verkeerde richting te schuiven. Vooral de grote betrokkenheid van de VS en de EU met hun sancties bij de economische ellende in Syrië tot nu toe wordt eenvoudigweg verzwegen. Net als tijdens de burgeroorlog die in 2011 is begonnen, leggen westerse en westers georiënteerde “kwaliteitsmedia” de wereld opnieuw uit wat er in Syrië gebeurt. Jarenlang hebben ze gezwegen over de gevolgen van buitenlandse interventies, over geheime bewapenings- en trainingsprogramma's voor de gewapende opstandelingen van buitenlandse geheime diensten. Ze zwegen over de bezetting van Syrische hulpbronnen en grondgebied door buitenlandse troepen in strijd met het internationaal recht. Ze zwegen over de effecten van verregaande unilaterale economische strafmaatregelen (sancties) opgelegd door de Europese Unie om Syrië en zijn regering te “buigen”. Ze zwegen over de gevolgen van de eenzijdig door de VS opgelegde “Caesar-wet”, die elke investering, elke handel met Syrië door de VS strafbaar stelde en bestrafte met financiële sancties. Ze gaven de Syrische president Bashar al Assad de schuld van de effecten van deze maatregelen, waarvan de meerderheid van de staten in de Algemene Vergadering van de VN herhaaldelijk had opgeroepen om deze op te heffen, iets wat de rijke westerse staten - inclusief Duitsland - herhaaldelijk hadden afgewezen. Nu vertellen deze media het publiek dat jihadistische groepen Damascus hebben veroverd en het “Assad-regime” omver hebben geworpen. 14 jaar zou Bashar al-Assad toegelaten hebben “dat de helft van zijn land verwoesten werd, om aan de macht te blijven”, aldus een Duits dagblad. “Uiteindelijk hadden de rebellen tien dagen nodig om zijn uitgeholde regime omver te werpen”, luidt de titel van het artikel met de kop: "De nacht dat de dictator vluchtte". De Syrische president treedt af In feite werd Damascus niet “veroverd”, maar lieten de inwoners van de Syrische hoofdstad de gevechtseenheden binnen. Het leger en de politie kregen de opdracht om geen weerstand te bieden en zich terug te trekken; de bevolking van de stad was sinds de vorige dag thuis gebleven om af te wachten. Na directe en indirecte gesprekken met Arabische Golfstaten (Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië), Turkije, Jordanië, Irak, Iran en Rusland had de Syrische president Al Assad zijn kansen afgewogen. Om nieuw bloedvergieten te voorkomen, gaf hij het bevel tot terugtrekking van de strijdkrachten, leger en politie en handelde daarmee zeer verantwoordelijk. Assad koos de weg van ballingschap voor zichzelf en zijn familieleden. Hij vluchtte niet 's nachts, maar werd - vermoedelijk vanaf de Russische militaire basis in Hmeimia (Latakia) - naar Moskou gevlogen. De familie Al Assad kreeg daar humanitair asiel. Assad had waarschijnlijk geen alternatief. Hij stond van alle kanten onder druk en was niet in staat om de economische problemen op te lossen, die vooral werden veroorzaakt door de oorlog en de EU/VS-sancties. Op de avond van 8 december leek het er voor buitenstaanders op dat de president zou vertrekken en de regering zou blijven om de vernietiging van ministeries en instellingen te voorkomen en de politieke overgang met de jihadisten te regelen. Premier Mohammad Ghazi al-Jalali beval dat de ministeries bezet moesten blijven en riep op tot democratische verkiezingen. Jihadleider Abu Mohammad al-Jolani, die kort daarvoor zijn oorspronkelijke naam Ahmed Hussein al-Shar'a weer had aangenomen, verklaarde dat al-Jalili tijdelijk de regering moest leiden tot er een regeling voor een nieuwe regering was gevonden. Verschillende media spraken van een tijdelijke “regering van nationale eenheid”. Steunpilaren van de jihadisten De opmars was gepland en er was een bevel van de president om geen weerstand te bieden. De snelle opmars was niet verrassend. De jihadisten hadden zich naar verluidt al lange tijd voorbereid, de strijders waren goed uitgerust, ze hadden benzine voor hun voertuigen en motoren en waren ook door Oekraïense strijders en trainers voorzien van grote hoeveelheden drones. De gevechtseenheden werden vergezeld door journalisten, fotografen en videografen - waaronder westerse media. CNN zond een interview uit met de gereformeerde Jolani alias al-Sha'ra, die zich als staatsman gedroeg. In dit opzicht was de opmars van de jihadisten ook een mediashow, waarbij de bijbehorende beelden en geluiden bijna in realtime, dat wil zeggen live wereldwijd, werden uitgezonden. [caption id="attachment_62642" align="alignright" width="350"] "Toevallige" overeenkomsten tussen Zelenski en al-Jolani[/caption] De strijdende groeperingen werden gesteund door Turkije en Arabische Golfstaten, maar ook door de VS, Groot-Brittannië en Israël. Het Nusra Front - ooit een uitloper van Al Qaeda in Syrië, dat nu de naam nu Hay'at Tahrir al Sham (HTS) draagt en beweert te zijn hervormd - profiteerde, net als tientallen andere gewapende groepen, van het geheime CIA-programma “Timber Sycamore”. Dit programma bewapende vanaf 2012 niet alleen de gewapende opstandelingen, maar stuurde ook instructeurs om de strijders te trainen in wapens en militaire procedures. Het CIA-programma, dat werd goedgekeurd door de toenmalige Amerikaanse president Barack Obama, werd gesteund door de Britse buitenlandse inlichtingendienst MI6, de MIT (de Turkse militaire inlichtingendienst) en inlichtingendiensten van de Arabische Golfstaten. Deze laatste waren ook primair verantwoordelijk voor de financiering van het programma. Perspectief De vooruitzichten voor Syrië zijn moeilijk te voorspellen. Er zijn aanwijzingen voor gevechten tussen de facties. Er zijn met name botsingen tussen de gewapende Koerdische strijdkrachten in het noorden en noordoosten van Syrië en het Syrische Nationale Leger, dat wordt gesteund en gefinancierd door Turkije en voormalige islamistische antiregeringsstrijders verenigt. De hoofdrolspelers zijn geen politieke Syrische partijen, die in het verleden wel degelijk deel uitmaakten van de daadwerkelijke oppositie. De Syriërs hebben nu te maken met zwaarbewapende gevechtseenheden die waarschijnlijk niet snel hun wapens zullen inleveren. Er kan chaos ontstaan als groepen vechten om macht en invloed. Er kan religieus geweld ontstaan tegen andere religieuze en etnische groepen. Een waarnemer in Damascus wijst erop dat “de vernietiging van religieuze pluraliteit in Syrië” vooral Israël zal aanspreken. Dit maakt de weg vrij voor een islamitische theocratie, wat Israël als een soort rechtvaardiging ziet voor de eigen religieus-Joodse staat. Het valt nog te bezien hoe de verschillende regionale en grote mogendheden zich zullen opstellen in Syrië. Op dit moment roept iedereen op tot kalmte en een ordelijke overgang. De belangen in Syrië lopen echter sterk uiteen en het is nog onduidelijk of de samenwerking tussen Iran en de Arabische Golfstaten, die door China en Rusland - ook in de BRICS-alliantie - wordt gestimuleerd, stand zal houden. Of dat de Arabische Golfstaten zullen toegeven aan de druk van de VS, EU, NAVO en Israël en een nieuw front zullen vormen tegen Iran, Rusland, China en BRICS. Achter de schermen van de gewapende overname door jihadisten in Syrië moet er veel onderhandeld en getwist zijn. Velen in Syrië vragen zich af waarom Rusland en Iran zich - net als Assad - defensief hebben opgesteld. Is Syrië opgeofferd door Iran en Rusland om de VS en Israël af te houden van een nieuwe oorlog? Zullen de VS en de EU hun eenzijdige economische strafmaatregelen tegen Syrië, Iran en Rusland versoepelen om te kunnen profiteren van de wederopbouw? Donald Trump Veel zal ervan afhangen hoe de aankomende Amerikaanse president Donald Trump zijn doelen en ambities op het gebied van buitenlands beleid in de regio zal definiëren. Afgaande op de ervaringen van Trumps eerste ambtstermijn zal hij Israëls positie versterken. Israël voert een oorlog op zeven fronten - volgens Benjamin Netanyahu - en het uiteindelijke doel is een oorlog tegen Iran. Zoals reeds gebleken is tijdens de oorlogen tegen de Palestijnen en Libanon, wordt Israël gesteund door de VS, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en andere Europese landen, evenals door de NAVO. Iran en zijn bondgenoten (Rusland, China) zijn op zoek naar een evenwicht, dat nog niet is bereikt. Met de destabilisatie van Syrië zijn verzoening en regionale samenwerking in Syrië in de vergeethoek geraakt. Iran heeft ten aanzien van de Israëlische dreigementen, duidelijk gemaakt dat het zich zeker niet zonder slag of stoot zal overgeven. Naar aanleiding van de jihadistische opmars in Syrië omschreef Donald Trump de situatie in Syrië onlangs als “chaos” en verklaarde dat “dit niet onze strijd is”. Wat Trump hier precies mee bedoelde is onduidelijk. Want hij had ook kunnen bedoelen dat, hoewel het niet de strijd van de VS is, het feit dat Israël Syrië als een van de zeven fronten heeft bestempeld ook kan betekenen: “Het is de oorlog van Israël, we zijn bondgenoten, dus we moeten Israël steunen”. Een gedestabiliseerd Syrië zou opnieuw het slagveld worden voor een nieuwe oorlog. De opzettelijke verwoesting van Syrië Terwijl de bevolking in Syrië afwacht en slechts geleidelijk aan te weten komt wat er aan de hand is, verheugen westerse landen zich al over de “val van het regime”. Daar wordt al aan gewerkt sinds de door de VS geleide invasie van Irak in 2003, waarbij het internationaal recht werd geschonden. De Britse premier is opgetogen over “het einde van het barbaarse regime van Assad” en in Berlijn en Brussel wordt steun beloofd. De Duitse minister van Defensie Boris Pistorius wil zelfs naar de regio reizen omdat hij “ook voor ons nieuwe mogelijkheden” ziet om “een bijdrage te leveren aan een stabieler Midden-Oosten”. In de komende dagen wil hij “de Duitse soldaten in Jordanië en Irak bezoeken” en “intensief overleggen en coördineren” met de Iraakse regering. Sinds de vroege zomer van 2011 hebben de Duitse regering en de Europese Unie bijgedragen aan de economische tekortkomingen van het land met eenzijdige economische strafmaatregelen tegen Syrië en de wederopbouw verhinderd. De VS ging nog een stap verder met de “Caesar Act” en dreigde individuen, bedrijven en staten met sancties als ze handel dreven met Syrië of er investeerden. Al bijna 10 jaar lang bezetten Amerikaanse troepen de Syrische oliebronnen in het noordoosten van het land en controleren - in samenwerking met de troepen van bondgenoten Turkije, Jordanië en Israël - nagenoeg alle grenzen van het land. Bashar al Assad, die zijn vader Hafez opvolgde als president na diens dood in 2000, stond al vanaf 2003 onder voortdurende druk van de VS, in ieder geval sinds de oorlog in Irak, die een schending van het internationaal recht was: in 2002 eiste de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van de VS, Colin Powell, dat de Syrische president, net als Jordanië, het land en zijn grenzen zou openstellen voor de opmars van Amerikaanse troepen naar Irak. Tevergeefs, Syrië koos de kant van het belegerde Irak, dat uiteindelijk werd binnengevallen en bezet door de VS onder het voorwendsel dat het massavernietigingswapens zou bezitten. De massavernietigingswapens werden nooit gevonden omdat ze niet bestonden. Irak werd vernietigd, miljoenen vluchtten, duizenden werden gedood tijdens een aangewakkerde interreligieuze oorlog. De druk op Damascus bleef. Washington eiste dat Syrië zijn alliantie met Iran zou verbreken. Damascus moest de Golan Hoogvlakte aan Israël afstaan en stoppen met het steunen van de Palestijnen. In ruil daarvoor werden Syrië bloeiende landschappen beloofd, de bevolking zou tevreden en gelukkig mogen leven in de door de Amerikaanse hegemoon - en zijn regionale beschermer Israël - geschapen vredige toestand. Syrië hield vast aan zijn soevereine beleid, stelde zich zowel intern als extern open en floreerde. De Syriërs steunden de jonge president, die hun leven een stuk aangenamer had gemaakt. Precies op dat moment begon de oorlog in 2011, toen jihadisten uit meer dan 150 landen naar Syrië trokken om een “heilige oorlog tegen het Assad-regime” te voeren. Turkije en Jordanië faciliteerden hun doortocht, terwijl de VS en de Arabische Golfstaten de wapens leverden. Syrië werd verwoest en verdeeld. De grondstofrijke gebieden - katoen, water, olijven en oliebronnen - werden bezet en het land ontnomen. Syrië werd opzettelijk vernietigd. Omdat het weigerde zich te onderwerpen aan de geopolitieke belangen van de VS. In november 2019 stippelde Dana Stroul van het “Center for Strategic & International Studies” CSIS, een pro-Israëlische Amerikaanse denktank (bekend van het lobbywerk voor de Amerikaanse wapenindustrie), tijdens het evenement “Syria in the Gray Zone” de toekomstige Amerikaanse strategie uit. Assad moest politiek en diplomatiek geïsoleerd worden en de “architectuur van economische sancties” tegen zowel Iran als Syrië was een belangrijke factor. Hulp voor wederopbouw zou slechts de gebieden moeten bereiken die worden gecontroleerd door de (door Koerden geleide) Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) in het noorden en oosten van Syrië en Syriërs buiten Syrië, maar zou niet aan het “Assad-regime” mogen worden gegeven. Al deze maatregelen betekenden dat “de rest van Syrië in puin blijft liggen”, zei Dana Stroul. “Wat de Russen willen en wat Assad wil is de economische wederopbouw”, dit kan de VS voorkomen dankzij internationale financiële instellingen en samenwerking met de Europeanen. “Zolang het Assad-regime zijn gedrag niet verandert, moeten we deze lijn aanhouden en voorkomen dat er hulp voor wederopbouw komt en dat technische knowhow terugkeert naar Syrië.”((Deze strategie wordt nader toegelicht in de video "(29) Syria in the Gray Zone - YouTube))    

Vladimir Poetin heeft op 21-11-2024 een toespraak gehouden, die al bijna een oorlogsverklaring aan de NAVO is. Hier de vertaling van de tekst: Vladimir Poetin: Ik wil het personeel van de strijdkrachten van de Russische Federatie, de burgers van ons land, onze vrienden over de hele wereld en degenen die illusies blijven koesteren over de mogelijkheid om Rusland een strategische nederlaag toe te brengen, informeren over de gebeurtenissen die vandaag hebben plaatsgevonden in het gebied waar de speciale militaire operatie wordt uitgevoerd, met name na het gebruik van langeafstandswapens van westerse makelij op ons grondgebied. Voortbordurend op de escalatie van het door het Westen uitgelokte conflict in Oekraïne hebben de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten eerder aangekondigd dat ze toestemming geven voor het gebruik van hun precisiewapensystemen voor de lange afstand op het grondgebied van de Russische Federatie. Deskundigen zijn zich er terdege van bewust, en de Russische kant heeft dit herhaaldelijk benadrukt, dat het onmogelijk is om dergelijke wapens te gebruiken zonder de directe betrokkenheid van militaire specialisten uit de landen die dergelijke wapens produceren. Op 19 november troffen zes operationeel-tactische ATACMS-raketten van Amerikaanse makelij en op 21 november, in een gecombineerde raketaanval, Storm Shadow-systemen van Britse makelij en HIMARS-systemen van Amerikaanse makelij militaire faciliteiten op het grondgebied van de Russische Federatie - in de regio's Brjansk en Koersk. Vanaf dat moment kreeg het door het Westen uitgelokte regionale conflict in Oekraïne elementen van een mondiaal karakter, zoals we bij eerdere gelegenheden herhaaldelijk hebben benadrukt. Onze luchtverdedigingssystemen hebben deze aanvallen afgeslagen. Daardoor zijn de doelen die de vijand duidelijk had gesteld, niet bereikt. De brand in het munitiedepot in de regio Bryansk, veroorzaakt door de val van brokstukken van ATACMS-raketten, is geblust en er waren geen slachtoffers of ernstige schade. In de regio Koersk werd een aanval uitgevoerd op een van de commandoposten van onze “Noord”-groep. Als gevolg van de aanval en het luchtafweergevecht zijn er helaas slachtoffers gevallen, doden en gewonden onder het personeel van de externe beveiligingseenheden van de faciliteit en het onderhoudspersoneel. Het commando- en operationeel personeel van het controlecentrum is ongedeerd gebleven en voert op normale wijze de acties van onze troepen uit om vijandelijke eenheden in de regio Koersk te vernietigen en te verdrijven. Ik wil nogmaals in het bijzonder benadrukken dat het gebruik van dergelijke wapens door de tegenstander het verloop van de gevechtsoperaties in het speciale militaire operatiegebied niet kan beïnvloeden. Onze troepen rukken over de hele linie met succes op. Alle taken die we voor onszelf hebben gesteld, zullen worden volbracht. Als reactie op het gebruik van Amerikaanse en Britse langeafstandswapens lanceerden de Russische strijdkrachten op 21 november van dit jaar een gecombineerde aanval op een van de faciliteiten van het Oekraïense defensie-industrieel complex. Onder gevechtsomstandigheden testten ze ook een van de nieuwste middellangeafstandsraketsystemen van Rusland, in dit geval een ballistische raket met een niet-nucleaire hypersonische configuratie. Onze raketingenieurs hebben het wapen “Oresjnik” genoemd. De tests waren succesvol en het doel van de lancering was bereikt. Op het grondgebied van Oekraïne, in de stad Dnepropetrovsk, werd een van de grootste en bekendste industriële complexen sinds de dagen van de Sovjet-Unie getroffen, dat zelfs vandaag nog raketapparatuur en andere wapens produceert. We zijn begonnen met de ontwikkeling van korte- en middellangeafstandsraketten als reactie op de plannen van de VS om korte- en middellangeafstandsraketten te produceren en in te zetten in Europa en de regio Azië-Stille Oceaan. Wij zijn van mening dat de VS een fout hebben gemaakt toen ze in 2019 eenzijdig het verdrag over het verbod op korte- en middellangeafstandsraketten opzegden onder een vergezocht voorwendsel. Vandaag de dag produceren de VS niet alleen deze technologie, maar hebben ze, zoals we kunnen zien, geoefend met het inzetten van hun moderne raketsystemen in verschillende regio's in de wereld, waaronder Europa, als onderdeel van de voorbereiding van hun troepen. Bovendien trainen ze het gebruik ervan tijdens manoeuvres. Ik wil u eraan herinneren dat Rusland vrijwillig en eenzijdig heeft toegezegd geen raketten voor de middellange en korte afstand in te zetten zolang er in geen enkele regio ter wereld Amerikaanse wapens van dit type verschijnen. Ik herhaal: we voeren live tests uit van het Oresjnik-raketsysteem als reactie op de agressieve acties van NAVO-landen tegen Rusland. Over de verdere inzet van middellange- en kortereafstandsraketten zullen wij beslissen, afhankelijk van de acties van de Verenigde Staten en hun satellieten. We zullen de doelen voor verdere tests van onze nieuwste raketsystemen bepalen op basis van bedreigingen voor de veiligheid van de Russische Federatie. We beschouwen onszelf als gerechtigd om onze wapens te gebruiken tegen de militaire faciliteiten van die landen die toestaan dat hun wapens tegen onze doelen worden gebruikt, en in het geval van een escalatie van de agressieve acties zullen we niet aarzelen om vastberaden en spiegelbeeldig te reageren. Ik raad de heersende elites van de landen die plannen uitbroeden om hun militaire contingenten tegen Rusland in te zetten, aan om daar serieus rekening mee te houden. Natuurlijk zullen we bij het selecteren van doelen voor systemen zoals Oresjnik op Oekraïens grondgebied in geval van noodzaak en als reactie, proactief burgers oproepen en ook burgers van bevriende staten die zich daar bevinden vragen om de gevarenzones te verlaten. We doen dit om humanitaire redenen - openlijk, publiekelijk, zonder angst voor tegenwerking van de vijand, die deze informatie ook ontvangt. Waarom zonder angst? Omdat er vandaag de dag geen middelen zijn om zulke wapens tegen te houden. Raketten vallen doelen aan met een snelheid van Mach 10, dat is 2,5-3 kilometer per seconde. De huidige luchtverdedigingssystemen die in de wereld beschikbaar zijn en de raketverdedigingssystemen die door de Amerikanen in Europa worden ontwikkeld, kunnen dergelijke raketten niet onderscheppen, dat is onmogelijk. Ik wil nogmaals benadrukken dat niet Rusland, maar de Verenigde Staten het systeem van internationale veiligheid hebben ontwricht en, door te blijven vechten en vast te houden aan hun hegemonie, de hele wereld in de richting van een wereldwijd conflict stuwen. We hebben er altijd de voorkeur aan gegeven en zijn ook nu bereid om alle geschillen met vreedzame middelen op te lossen. Maar we zijn ook voorbereid op elke andere gang van zaken. Als iemand daar nog aan twijfelt, is dat zinloos - er zal altijd een antwoord komen. Hoe is het zover gekomen? Donderdag werd bekend dat Rusland een doelwit in Oekraïne zou hebben aangevallen met een ballistische raket. Nu blijkt dat dit een nieuw, voorheen geheim hypersonisch wapen was dat Rusland inzette als waarschuwing aan het Westen. De Russische president Poetin kondigde dit aan in zijn toespraak. In zijn toespraak reageerde hij op de aanvallen van de afgelopen dagen op doelen in Rusland met wapens die door het Westen zijn geleverd. Hij zei dat Rusland zichzelf nu het recht toekent om doelen aan te vallen in alle landen die Kiev hebben toegestaan om de wapens die zij hebben geleverd te gebruiken tegen doelen in Rusland. Er werd al sinds september erover getwist of de Oekraïne wel of niet toestemming had om Amerikaanse langeafstandsraketten op Russisch grondgebied af te vuren. Deze toestemming was een belangrijk punt van Zelenskis "overwinningsplan".  Langeafstandsraketten kunnen alleen met behulp van Amerikaanse satellietsystemen en de bijbehorende programmering hun doel vinden. De codes voor de programmering zijn top-secret en uitsluitend in handen van de VS. Het gebruik van dergelijke wapens betekend dus een directe betrokkenheid van de VS en de NAVO. Op 17 november werd deze toestemming eindelijk verleent, hoewel dit niet officieel door Washington is bevestigd. Reeds twee dagen later, op 19 november vond de eerste aanval door Amerikaanse ATACMS-raketten in de oblast Brjansk plaats. Vijf van de zes afgevuurde raketten konden onderschept worden, de zesde werd eveneens getroffen, maar stichtte brand op een militair terrein. De dag daarop werden op de regio Koersk 12 Britse Storm-Shadow-raketten afgevuurd, ook hiervan kon het merendeel onderschept worden, maar de anderen raakten een commandopost en richtte schaden aan.    

(Heeft u de RT-app nog niet? Lees in de RT-app de andere kant van het verhaal! Download hier de app.)   Het volgende bericht is overgenomen van Russia Today Op 7 november hield de Russische president Vladimir Poetin een toespraak tijdens de plenaire zitting van de XXIe jaarlijkse bijeenkomst van de Valdaj International Discussion Club. Het onderwerp van deze bijeenkomst was: Duurzame vrede - op welke basis? Algemene veiligheid en gelijke ontwikkelingskansen in de 21e eeuw. In zijn toespraak legde de president uit dat de voormalige wereldorde definitief ten einde is gekomen “en dat er een serieuze, onverzoenlijke strijd gaande is voor de vorming van een nieuwe wereldorde”: Hier botsen principes op elkaar - hoe in de volgende historische fase de betrekkingen tussen landen en volkeren moeten worden gebouwd. “Het hangt van de uitkomst af of we met zijn allen, door gezamenlijke inspanningen, een universum kunnen opbouwen dat de ontwikkeling van iedereen mogelijk maakt en de tegenstellingen oplost die ontstaan op basis van wederzijds respect tussen culturen en beschavingen zonder dwang en het gebruik van geweld. En tot slot, of de mensheid kan blijven bestaan als een samenleving met haar ethische en humanistische principes en of de mens zijn menselijkheid kan behouden,” legde Poetin uit. Volgens hem tonen de oproepen van het Westen het onvoorstelbare avonturisme van Westerse politici aan, om Rusland (het land met het grootste kernwapenarsenaal) strategisch te verslaan. “Een dergelijk blind vertrouwen in hun eigen straffeloosheid en exclusiviteit kan leiden tot een wereldwijde tragedie. De voormalige hegemonen, die sinds het koloniale tijdperk gewend zijn aan de wereldheerschappij, raken echter steeds meer geïrriteerd wanneer ze zich realiseren dat ze niet langer gehoorzaamd worden,” benadrukte het staatshoofd. In zijn toespraak op het Valdaj Forum vorig jaar stelde Poetin voor dat landen zich zouden moeten laten leiden door zes principes van internationale betrekkingen, waaronder gelijkheid, het behoud van diversiteit en het streven naar een open wereld. Dit keer ging de president dieper in op deze principes en stond hij zichzelf “een paar filosofische uitweidingen” toe. “De gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden en het verloop van de tijd hebben bevestigd dat de voorstellen die zijn gedaan juist en gerechtvaardigd zijn. Ik zal proberen ze verder te ontwikkelen,” zei Poetin. De president benadrukte allereerst de bereidheid om samen te werken, want “een onderbreking in de betrekkingen is vooral gevaarlijk bij natuurrampen en sociale en politieke omwentelingen, die helaas ook tot de internationale praktijk hoort. Een omgeving zonder barrières, waarover ik vorig jaar sprak, is niet alleen een garantie voor economische welvaart, maar ook voor het vervullen van acute humanitaire behoeften,” herinnerde het staatshoofd. Voor Poetin is diversiteit een onmisbare voorwaarde voor de duurzaamheid van de wereld. “De wereldgemeenschap is een levend organisme waarvan de waarde en uniekheid in haar beschavingsverscheidenheid te vinden is. Het internationaal recht is eerder een product van de overeenstemming tussen volkeren dan tussen landen, omdat het juridisch bewustzijn een integraal en origineel onderdeel is van elke cultuur, elke beschaving. De crisis van het internationaal recht die momenteel wordt besproken, is in zekere zin een groeicrisis,” zei Poetin. Wereldorde op basis van polyfonie Volgens Poetin is de nieuwe wereldorde alleen mogelijk op basis van polyfonie, de harmonieuze samenklank van alle muzikale thema's. “We bewegen ons als het ware in de richting van een wereldorde die minder polycentrisch dan polyfoon is, waarin alle stemmen gehoord kunnen worden en - belangrijker nog - gehoord moeten worden. Degenen die gewend zijn en streven naar een exclusief sologeluid, moeten wennen aan de nieuwe 'wereldpartituur',” zei de voorzitter. De ontwikkeling van de nieuwe wereld kan alleen succesvol zijn volgens de principes van de grootst mogelijke representativiteit, vervolgde Poetin. De gewoonte van de “grootmachten” om hun nationale belangen anderen te dicteren op basis van hun eigen belangen was niet alleen in strijd met de beginselen van democratie en rechtvaardigheid, maar verhinderde ook dat “acute problemen echt werden opgelost”. Poetin benadrukte dat de toekomstige wereld juist door zijn diversiteit niet eenvoudig zal zijn. “Hoe meer volwaardige deelnemers aan het proces deel nemen, hoe moeilijker het natuurlijk is om een optimale, bevredigende oplossingsoptie voor iedereen te vinden. Maar als die eenmaal is gevonden, is er hoop dat deze oplossing duurzaam en langdurig zal zijn,” zei het staatshoofd. De regionale organisaties zullen in de toekomst een veel sterkere rol gan spelen, aangezien buurlanden “altijd verbonden zijn door een gemeenschappelijk belang in stabiliteit en veiligheid. ... Compromissen zijn voor hen eenvoudigweg van vitaal belang om optimale voorwaarden voor hun eigen ontwikkeling te creëren,” legde Poetin uit. Verder verwees de president naar het basisprincipe van veiligheid voor iedereen, zonder uitzondering.   Geen veiligheid op kosten van de ander “De veiligheid van sommigen kan niet worden gegarandeerd ten koste van de veiligheid van anderen. Ik zeg hier niets nieuws. Het staat allemaal in de OVSE-documenten. Je moet het alleen implementeren,” herinnerde Poetin eraan, eraan toevoegend dat blokdenken in tegenspraak is met de essentie van het nieuwe internationale systeem, dat open en flexibel is. Volgens hem is de NAVO het enige blok in de wereld dat “aan elkaar gelast is door dwang, starre ideologische dogma's en clichés” en zijn expansie in Oost-Europa niet stopt. Poetin benadrukte dat er binnen de BRICS (toekomstige opvolger van de UN? opm:rovanov) een prototype aan het ontstaan is voor een nieuwe, vrije en niet-gebonden vorm van betrekkingen tussen staten en volkeren. “Dit wordt onder meer geïllustreerd door het feit dat er zelfs onder NAVO-leden enkelen zijn die - zoals u weet - belangstelling tonen voor nauwe samenwerking met de BRICS. Ik sluit de mogelijkheid niet uit dat andere staten in de toekomst ook zullen nadenken over een gezamenlijke, nauwere samenwerking met BRICS,” zei Poetin.   Ongelijkheid als plaag Rechtvaardigheid voor iedereen was een ander punt dat de Russische president noemde. “Ongelijkheid is een echte plaag in de moderne wereld. Binnen landen leidt ongelijkheid tot sociale spanningen en politieke instabiliteit. Op het wereldtoneel leidt de kloof in ontwikkelingsniveau tussen de 'gouden miljarden' en de rest van de mensheid niet alleen tot een toename van politieke tegenstellingen, maar vooral tot een verergering van migratieproblemen.” Een duurzame internationale vredesorde “kan alleen gebaseerd zijn op de principes van soevereine gelijkheid”. De voorzitter sprak degenen tegen die absolute gelijkheid als illusie bestempelen. De eigenaardigheid van de moderne wereld, zei hij, is “dat staten die niet altijd de machtigste of de grootste zijn vaak een nog grotere rol spelen dan groten”. “Om de wetten van de fysica te parafraseren: Je kunt verliezen in betekenis, maar winnen in efficiëntie,” benadrukte Poetin. Poetin beschreef arrogantie, d.w.z. het “neerkijken op een ander en een eindeloze en obsessieve instructiedrang”, als het meest schadelijke en destructieve fenomeen in de wereld van vandaag. “Rusland heeft zich hier nooit mee beziggehouden en dat is niet typerend voor ons land. We zien dat onze aanpak productief is. Historische ervaring bewijst onomstotelijk dat ongelijkheid, of het nu in de samenleving, in de staat of op het internationale toneel is, onvermijdelijk negatieve gevolgen heeft,” zei Poetin.   Een gesprek tussen doven De moderne wereld, voegde de president eraan toe, tolereert niet alleen geen arrogantie, maar ook geen blindheid voor de eigenaardigheden en culturele identiteiten van anderen. “Om normaal functionerende relaties op te bouwen, moet je eerst en vooral naar je gesprekspartner luisteren, zijn logica en culturele basis proberen te begrijpen en hem niet kenmerken met wat jij over hem denkt. Anders ontaardt communicatie in een simpele uitwisseling van clichés, in etikettering en wordt politiek een gesprek tussen doven,” zei het staatshoofd. De president herinnerde het publiek ook aan het belang van het respecteren en erkennen van verschillende wereldvisies: “Erkennen is niet hetzelfde als alles accepteren en het met alles eens te zijn. Dat is zeker niet het geval. Het gaat in de eerste plaats om het erkennen van het recht van de ander op zijn eigen wereldbeeld. Dit is in feite de eerste noodzakelijke stap naar harmonie tussen verschillende wereldbeelden. We moeten verschillen en diversiteit leren zien als een rijkdom en een kans, en niet als een bron van conflicten. Ook hierin bestaat de dialectiek van de geschiedenis.”   Niet alleen voor onze eigen vrijheid In verband met de speciale militaire operatie in Oekraïne en de confrontatie met het Westen, herinnerde Poetin er ook aan dat Rusland niet alleen voor zijn eigen vrijheid en zijn eigen rechten en ook niet alleen voor zijn eigen soevereiniteit vecht, maar ook de universele mensenrechten en vrijheden verdedigt, de bestaansmogelijkheden en ontwikkeling van de absolute meerderheid van staten”. “Tot op zekere hoogte zien wij dit ook als de missie van ons land. Iedereen moet zich realiseren dat het zinloos is om druk op ons uit te oefenen. Maar we zijn altijd bereid om te onderhandelen met volledige inachtneming van elkaars legitieme belangen. We hebben alle partijen die betrokken zijn bij de internationale dialoog opgeroepen om dit te doen en zullen dit blijven doen,” vatte de president samen. Het artikel werd voor het eerst gepubliceerd in de krant Vzgliad op 7 november 2024.

Het Week Nieuws (Вести Недели) van Rossia 1 geeft een heel goed overzicht van de gebeurtenissen, waaraan in Rusland op dit moment aandacht besteedt wordt. Het nieuws van 01-09-2024 [caption id="attachment_62545" align="aligncenter" width="350"] Stoottroepen van de 9e Compagnie stellen zich beschermend voor bewoners[/caption] [caption id="attachment_62546" align="aligncenter" width="350"] Inwoners van de grensregio Koersk melken koeien onder het gefluit van raketten[/caption] [caption id="attachment_62547" align="aligncenter" width="350"] Oekraïners schoten hun beste piloten neer en vernietigden een gedoneerde F-16[/caption] [caption id="attachment_62548" align="aligncenter" width="350"] Koersk kerncentrale kan een tweede Tsjernobyl worden door toedoen van het AFU en het Westen[/caption] [caption id="attachment_62549" align="aligncenter" width="350"] Bandera aanhangers slaagden er niet in de burgers van Belgorod te intimideren[/caption] [caption id="attachment_62550" align="aligncenter" width="350"] Pavel Doerov in een Franse val gelopen[/caption] [caption id="attachment_62551" align="aligncenter" width="350"] Kamala Harris kiest zorgvuldig haar outfit voor haar eerste debat met Trump[/caption] [caption id="attachment_62552" align="aligncenter" width="350"] Eerste resultaten van de Duitse Landtag-verkiezingen[/caption] [caption id="attachment_62553" align="aligncenter" width="350"] Helikopter Mi-8 crash in Kamtsjatka: geen overlevenden[/caption] [caption id="attachment_62555" align="aligncenter" width="350"] Slovakije eert de herinnering aan de helden van het Rode Leger die het land hebben bevrijd[/caption] [caption id="attachment_62557" align="aligncenter" width="350"] Mongolië bereidt zich voor op bezoek van Vladimir Poetin[/caption] [caption id="attachment_62558" align="aligncenter" width="350"] Russische eenheden verdedigen de linkeroever van de Dnjepr van onder de grond[/caption] [caption id="attachment_62559" align="aligncenter" width="350"] Persagentschap TASS viert de 120 verjaardag[/caption] [caption id="attachment_62561" align="aligncenter" width="350"] Hogesnelheidstrein “Witte Valk”, badplaats, vijf bruggen: de grootse projecten in St. Petersburg[/caption]  

Een bericht van Hugo van der Zee Een kortere versie van dit artikel is verschenen in het (fysieke) tijdschrift ‘Gezond Verstand’ Het is voor veel mensen wel duidelijk dat de reguliere nieuwsbronnen niet meer voldoen als informatie voorziening. Om deze reden richt men zich steeds meer tot andere informatiebronnen (zoals dit tijdschrift). Het wordt echter steeds moeilijker om informatie te verspreiden via reguliere kanalen. Dit jaar zijn er honderden boeken van online platforms als Amazon gehaald omdat ze ‘niet voldoen aan de normen’. Het gaat hier in veel gevallen om boeken die goed verkocht werden, en goede recensies hadden. De reguliere uitgevers weigeren deze boeken en zoekmachines als Google tonen ze niet in de zoekresultaten. Ideeën die niet passen binnen het officiële discours worden geweerd of uitgewist. Het is een moderne ‘boekverbranding’ van ongekende omvang, en het gaat aan veel mensen ongemerkt voorbij. [caption id="attachment_62529" align="alignright" width="350"] Yuval Noah Harari(Kirjat Ata, 24 februari 1976)[/caption] Aan de andere kant zijn er ook schrijvers die juist gepromoot worden, zoals bijvoorbeeld Yuval Harari. Zijn boeken zijn vertaald in vele talen en zijn in iedere boekhandel te vinden. Harari is te gast bij talkshows, hij geeft lezingen wereldwijd en spreekt op bijeenkomsten zoals Davos 2020. Harari’s bestseller ‘Sapiens’ is het verhaal over de geschiedenis van de mensheid. Het is een onderwerp waar uiteraard veel onderzoek naar gedaan is, en waar veel boeken over zijn geschreven. Sapiens is een bestseller, maar in mindere mate populair bij andere historici en antropologen. Het boek toont veel hiaten en ongefundeerde conclusies. Er zijn serieuze kritieken over Sapiens te vinden, het is echter niet de bedoeling van dit artikel om hier verslag van te doen. Wat de kritieken aantonen is dat ‘Sapiens’ op veel punten de toets van wetenschappelijk onderzoek niet doorstaat. Volgens de Canadese antropoloog C Hallpike, die een uitgebreide kritiek op Sapiens publiceerde, bevat Sapiens zo veel fundamentele missers dat het op zijn best ‘infotainment’ genoemd kan worden. De beschrijving van de geschiedenis van de mensheid en de conclusies die Harari daaruit trekt vormen de basis voor een toekomstbeeld, en dit is de transitie van huidige mens naar een ‘transhumane’ mens. In zijn boek ‘Homo Deus, een kleine geschiedenis van de toekomst’, schaft homo sapiens zichzelf langzaamaan af. De mens heeft nu eenmaal veel tekortkomingen stelt Harari, en deze zullen ‘gefixed’ worden. De menselijke geest wordt vervangen door kunstmatige intelligentie en het ­gebrekkige menselijk ­lichaam verbeterd door biotechnologische ingrepen. Wie daarin niet mee kan – of mee wil – zal volgens Harari verdwijnen, zoals ook de op aarde levende humanoïde soorten werden ‘opgeruimd’ door de homo sapiens. De ontwikkeling van de nieuwe transhumane mens is een dure aangelegenheid, en volgens Harari niet voor iedereen weggelegd. De nieuwe transhumane mens zal in de toekomst de heersende klasse vormen. Harari doet zich voor als de neutrale onderzoeker die slechts de lijn der ontwikkelingen doortrekt, en de kaarten voor ons neerlegt. Hij laat vaak zijn bezorgdheid over de toekomst doorschemeren en heeft ook ideeën over wat het best mogelijke pad voor de mensheid is. Zijn boeken hebben dus een ideologisch karakter. Harari spreekt over de noodzaak van eenheid, van een ‘wereldwijde solidariteit’. Deze eenheid kan echter niet verkregen worden door individuele vrije keuzes. Volgens Harari is menselijke vrije wil niet meer dan een ‘christelijke mythe’ en deze past niet bij de 21ste eeuw. Harari ziet de mens als een statisch wezen, als een product van zijn omgeving. Hij stelt dat wanneer men een jong kind uit een verleden zou kunnen plaatsen in de huidige tijd dat deze zich zonder problemen zou aanpassen. Met deze materialistische logica kan men begrijpen dat Harari meent dat de menselijke evolutie alleen mogelijk is met fysieke instrumenten. Het beeld van een creatie van een nieuwe mens in een nieuwe wereld is niet nieuw. Kabbalistische teksten uit de middeleeuwen spreken over het begrip ‘Tikkun Olam’, wat het ‘herstellen van de wereld’ betekent. God heeft in zekere zin gefaald en een groep van ingewijde mensen zal op de ‘troon van God’ plaatsnemen om zelf een menselijk wezen te scheppen, de ‘Golem’ of ‘Homunculus’, die in een nieuwe wereld zal leven. In zijn utopie ‘Het nieuwe Atlantis’ (1627) beschrijft Francis Bacon een maatschappij waar de technologie de zegen van de mensheid zal zijn. Deze technologie wordt echter beheerd door een elite klasse van technocraten. De eerste concrete stap naar een technocratische maatschappij is te vinden bij de Engelse ‘Fabian society’. Dit was een invloedrijke ‘think tank’ opgericht in de negentiende eeuw. De Fabian Society kwam, niet onterecht, tot de conclusie dat de politieke stelsels te traag en inefficiënt zijn, en dat je daarom belangrijke beslissingen niet aan de mensen over kunt laten. De leden van de Fabian Society zagen de oplossing in een centraal gestuurde maatschappij waarbij technologie een belangrijke rol speelt (de sciencefiction schrijver H.G Wells was een prominent lid van de Fabian Society). De leden beseften dat een centraal geleid bestuur geen ideologie is die je zo even toe kunt passen. De strategie die men toepaste was dan ook beïnvloeding op de achtergrond. In het midden van het wapen van de Fabian Society prijkt een wolf in schaapskleren. In het gebouw waar de Fabian Society haar hoofdkwartier heeft bevindt zich een glas-in-loodraam waarin in het midden het wapen te zien is. Direct onder het wapen is een wereldbol, en twee mannen met hamers (de oprichters van de Society) bewerken de wereld. De Fabian Society bestaat nog steeds maar lijkt geen actieve rol te spelen. Dezelfde ideologie is echter terug te vinden bij huidige think tanks als de PNAC, de trilaterale commissie en de Bilderberg groep, bij instituten als MIT, Rockefeller foundation, en bij de vele NGO’s en multinationals die buiten de politiek opereren maar een grote maatschappelijke invloed uitoefenen. De nationale politieke stelsels volgen de richtlijnen van deze organisaties trouw. Zo investeren de meeste westerse landen zeer grote bedragen in kunstmatige intelligentie (in Nederland 1 miljard Euro). Het is een weg die is ingeslagen zonder dat de burger zich daar ten volle bewust van is. Nu horen we vaak dat Yuval Harari juist aan de alarmbel trekt, dat zijn boeken een ‘wake-up call’ zijn. Harari spreekt inderdaad over het gevaar van een ‘digitale dictatuur’, maar hij dringt er ook op aan om je ‘niet in te laten met complottheorieën’, en stelt dat het beste wat de mensen kunnen doen is te vertrouwen op de autoriteiten en de technische experts. Het zijn echter juist deze experts die een transhumanistische maatschappij voor ogen hebben. Als er een boodschap spreekt uit de boeken van Harari, dan is het dat een transhumanistische maatschappij onvermijdelijk is. Door dit toekomstbeeld te beschrijven als een logische ontwikkeling raken de mensen bekend met het idee, en zullen eerder bereid zijn het te aanvaarden. Dit is een bekende strategie die in het Engels ‘predictive programming’ wordt genoemd. Door een zeer impopulaire beslissing, bijvoorbeeld het aangaan van een oorlog, als logische ontwikkeling te beschrijven bereidt men de mensen er onbewust op voor. Wanneer de gebeurtenis dan plaatsvindt zijn de mensen eerder geneigd de nieuwe situatie te aanvaarden. Veel mensen zullen de mening hebben dat het ‘er nu eenmaal aan zat te komen’. Dit is een overtuiging die veel wetenschappers delen. Je hoort vaak de uitspraak binnen wetenschappelijke discussies dat het niet zo zeer de vraag is ‘of transhumanisme zal komen’ maar ‘wanneer het zal komen’. De publieke opinie is dat dit niet lang op zich zal laten wachten, zeker niet nu we in tijden van een (corona) crisis zitten. Naomi Klein beschrijft in haar boek ‘shock doctrine’ hoe een crisis, bewust veroorzaakt of niet, wordt gebruikt om maatregelen door te voeren die men er in gewone tijden nooit door zou weten te krijgen. Ook hier doet Harari een duit in het zakje. In een interview in de Financial times pleit hij voor een snel en globaal actieplan. Volgens Harari staat de mensheid voor de keus verder te gaan in een wereld waar onafhankelijke staten beslissingen kunnen nemen, wat hij het ‘pad van verdeeldheid’ noemt, of het ‘pad van wereldwijde solidariteit’, wat neerkomt op een globaal gecentraliseerd bestuur met verregaande controle over de individuele mens. Dit laatste ziet Harari als de enige realistische oplossing. In feite zegt hij dus dat we geen keus hebben. Het is opmerkelijk dat Harari de nieuwe wereld met de heersende klasse die Harari beschrijft sterk doet denken aan centraal geleide beschavingen uit de oudheid. In het interview stelt Harari verder enthousiast: “voor het eerst in de menselijke geschiedenis is het mogelijk om iedereen altijd in de gaten te houden”. Met het verzamelen van informatie, snelle dataverbindingen, data opslag en dataverwerking (kunstmatige intelligentie) kan de corona crisis overwonnen worden. Dit ligt volledig in lijn met het COVID Action Platform van het World Economic Forum. Het is een omvangrijk plan dat vrijwel alle maatschappelijke gebieden beslaat, en waarin kunstmatige intelligentie een centrale rol heeft. Een dergelijk plan zal de maatschappij radicaal doen veranderen, maar het zal ongetwijfeld op weerstand stuiten. Een schrijver als Harari is de persoon bij uitstek om deze weerstand te verzwakken. Hij staat bekend als onafhankelijke neutrale onderzoeker. Het is een rustige intelligente man, we zien hem bij ‘de wereld draait door’, en in gesprek met Adriaan van Dis. Hij zal dus wel het beste met de mensheid voorhebben. [caption id="attachment_62530" align="alignright" width="350"] Ayn Rand(Sint-Petersburg, 2 februari 1905 – New York, 6 maart 1982)[/caption] Nu zou je kunnen menen dat, wat de bedoelingen van Yuval Harari ook zijn, het toch maar om een enkele schrijver gaat, en zijn invloed dus beperkt zal zijn. In dat opzicht is het interessant naar een andere schrijver te kijken, en dat is Ayn Rand. Er zijn opvallende overeenkomsten tussen deze schrijfster uit de twintigste eeuw en Yuval Harari. Beiden zijn bekend als eenlingen en beiden zijn van joodse afkomst. Ze worden gezien als genieën, en bereikten met hun boeken in korte tijd een enorme populariteit. Het boek ‘Atlas shrugged’ van Ayn Rand wordt als één van de meest invloedrijke boeken uit de twintigste eeuw gezien. Het boek was niet alleen een excuus voor het harde kapitalisme, de egoïstische materialistische drijfveer werd zelfs als de meest natuurlijke en juiste weg beschreven. Het boek beschrijft een toekomst waar na een mondiale vernietiging een superras (de ‘Atlas’) zal opstaan en over een nieuwe (en betere) wereld zal heersen. Een centraal idee in het gedachtegoed van Ayn Rand is dat er nu eenmaal altijd winnaars en verliezers zullen zijn, en dat het onnatuurlijk is hier tegenin te gaan. Rand trok dit in het extreme door. In een televisie interview stelde ze dat het onnatuurlijk, en dus immoreel was, om mensen met een handicap te helpen. Elk jaar worden er nog honderdduizenden exemplaren van Atlas shrugged verkocht, en menig politicus (o.a. Mark Rutte) zegt door het boek geïnspireerd te zijn. Het lijkt erop dat Yuval Harari de staf van Ayn Rand heeft overgenomen. Beide boeken zijn geniaal geschreven, maar hebben een grondtoon van fatalisme en onmenselijkheid. Waar bij de boeken van Ayn Rand het harde kapitalisme over de mensheid heen walst, daar moet bij Harari de mens het tegen de technologie afleggen. https://kai-ehlers.de/2020/05/neue-normalitaet-vom-homosapiens-zum-homo-deus/ https://www.rubikon.news/artikel/trojanisches-pferd-des-transhumanismus https://www.zerohedge.com/technology/transhumanism-new-religion-coming-technocracy https://www.hln.be/nieuws/buitenland/dit-is-wat-auteur-van-sapiens-over-de-coronacrisis-te-zeggen-heeft~a85c3a09/ https://www.newenglishreview.org/C_R_Hallpike/A_Response_to_Yuval_Harari%27s_%27Sapiens:_A_Brief_History_of_Humankind%27/ https://www.wsj.com/articles/book-review-sapiens-a-brief-history-of-humankind-by-yuval-noah-harari-1423261230