Over

Deze website beoogt de overheid, instanties en personen kritisch te volgen op het gebied van  zorg-ICT en privacy om waar nodig de vinger op de zere plek te leggen middels publicaties.

De computer en daarmee de informatie- en communicatie technologie zijn niet meer weg te denken uit ons leven en de gezondheidszorg. De zorg-ICT heeft het vastleggen en doorzoeken van medische gegevens een enorme “boost” gegeven. De toegenomen elektronische communicatie van medische informatie tussen de systemen van zorgaanbieders onderling heeft echter de achilleshiel ervan blootgelegd: de privacy van de burger c.q. de patiënt. De privacy van een individu is een zeer groot goed, dat thans sterk onder druk staat.

Folkert Jensma omschreef dat op 24 november 2012 in het NRC-Handelsblad fraai als “het recht de gordijnen te mogen sluiten”. Soms werken wij zelf mee aan het opgeven van privacy door gebruik van Facebook, Twitter etc, maar ook door gebruik van de OV-kaart. Daartegenover staat dat overheden en grote maatschappelijke instituties de grenzen van de privacy steeds verder oprekken.

Ook op het raakvlak van de gezondheidszorg en de lokale of centrale overheid is, zoals bijv. bij de jeugdzorg in het kader van de Wet maatschappelijke ondersteuning(Wmo) sprake van onnodige schending van de privacy.  Vaak is er geen sprake van “privacy by design”, een ontwerp waarbij primair wordt uitgegaan van privacy. Te vaak moet worden geconstateerd dat de privacy van de burger absoluut niet op de eerste plaats staat. Voor de (huis)arts is er bij  deze problematiek veelal sprake van mogelijke schending van het beroepsgeheim. De medische informatie die met toestemming van de patiënt beschikbaar gesteld moet worden is niet altijd in diens  belang. Het is de plicht van de arts daarvoor te waken.